Na północnym wschodzie Polski, za Supraślem, trochę w cieniu Puszczy Białowieskiej, leży równie piękna – Puszcza Knyszyńska.
Kłody bartne (nadrzewne ule), to wydrążone kawałki drewna, przeważnie o długości 1,5-2 m, przygotowywane specjalnie dla dzikich pszczół, które mają je zasiedlić.
Tradycje bartne związane z dzikimi pszczołami zanikły w Polsce w XVIII i na początku XIX wieku, nie tylko z powodu rozwoju rolnictwa, przemysłu oraz bardziej efektywnych metod hodowli pszczół, ale również przez zakazy administracyjne.
Arboretum w Kopnej Górze założone zostało w 1988 roku i do dziś prowadzone jest przez Nadleśnictwo Supraśl. Jest to rodzaj ogrodu botanicznego połączonego z parkiem leśnym, rozciągającym się na obszarze 26 ha. Na tej stosunkowo niewielkiej, jak na warunki puszczańskie, powierzchni spotkać można większość typów siedliskowych lasu charakterystycznych dla Puszczy Knyszyńskiej. Źródłem tego bogactwa jest znaczne zróżnicowanie rzeźby terenu (od 132 do 154 m n.p.m.) oraz duża rozmaitość gleb.
Natomiast na nieleśnych fragmentach arboretum, a także pod okapem drzewostanu, można obejrzeć rośliny, jakich nie spotkamy w polskich lasach. W naturalnym, puszczańskim otoczeniu, prezentowane są drzewa i krzewy pochodzące z różnych stron świata oraz ich ogrodowe odmiany. W ciągu ponad dwóch dekad istnienia zgromadzono tu około 350 gatunków i odmian drzew oraz krzewów, potrafiących wytrzymać w tutejszym, niezbyt sprzyjającym uprawie roślin, klimacie.
Spoczywa tu 46 trumien ze szczątkami powstańców. Mogiły mają formę głazów, które zwieńczają żelazne krzyże. Na głazach namalowane są białe orły. U wejścia na powstańczą nekropolię ustawiono kilkumetrową kolumnę wyciosaną z jednego bloku granitu. Na kolumnie umieszczony jest odlany z brązu orzeł Królestwa Polskiego w koronie. Cmentarz jest malowniczo położony na skraju Puszczy Knyszyńskiej, na Kopnej Górze, z której rozpościera się wspaniały widok na dolinę rzeki Sokołdy.
W tym miejscu na Kopnej Górze w czerwcu 1831 roku powstańczy oddział pułkownika Józefa Zaliwskiego, wycofując się spod Wilna, został rozbity przez wojska rosyjskie.
Po rozbiciu oddziału żołnierze, którzy przeżyli bitwę, małymi grupami przedzierali się do Warszawy. Ich historię badało stowarzyszenie Collegium Suprasliense, które przez trzy lata szukało powstańczej mogiły na Kopnej Górze. Poszukiwania zakończyły się w 2009 roku.
Szlak Powstania Styczniowego Puszczy Knyszyńskiej przygotowali leśnicy z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku oraz Nadleśnictwa Czarna Białostocka, Supraśl, Żednia i Waliły. Prowadzi przez miejsca związane z wydarzeniami z powstania.
Jednym z miejsc na trasie jest Galeria Leśna Powstania Styczniowego.
Ten dąb nie ma nazwy. Nie jest atrakcją. Owszem, jest pomnikiem przyrody, co oznacza, że ma swój numer. Przyjrzyjcie się jednak, jak pięknie jego korona prezentuje się na tle pozostałych. To dowodzi, że jest sędziwym drzewem.
Straż leśna to służba, która pilnuje porządku w lesie. I nie chodzi tylko o śmieci. Wbrew pozorom.
Strażnik kolekcjonuje różne fragmenty pułapek, pokazując, że nie tylko zagrażają zwierzętom, ale bardzo często również człowiekowi.
W Starej Wyłuszczarni można zobaczyć i porównać współczesne metody łuszczenia nasion z historycznymi. Maszyny, urządzenia oraz archiwalne zdjęcia pomagają poznać proces technologiczny łuszczenia sprzed II wojny światowej. Ciekawostką jest też żywicowanie – niegdyś bardzo popularne w tym regionie. Aby pozyskać żywicę, nacinano drzewo iglaste. Teraz już się w ten sposób nie działa.
Zobaczymy tutaj między innymi:
Galeria „Na Skraju Puszczy”, wewnątrz której można podziwiać zwierzęta, owady i rośliny których nie udało się zobaczyć podczas wędrówek po Puszczy Knyszyńskiej.
To specjalne miejsce, w którym pomieszkują różne gatunki sów.
W Silwarium znajdziemy 10 różnych sów.
Przytulisko to miejsce, w którym chore ptaki dochodzą do siebie albo żyją w zamknięciu, pomagając innym odzyskać pełnię sił, jeśli same już nie mogą.
Wychowywał się w Grzybowszczyźnie, między Gródkiem a Krynkami na Podlasiu. W okresie międzywojennym założył sektę i mianował się prorokiem. Obok wsi Stara Grzybowszczyzna założył osadę Wierszalin, którą ogłosił centrum świata i która miała zostać jego nową stolicą.
Koniec działalności Eliasza w Grzybowszczyźnie nastąpił jesienią 1939 r. po wejściu na te tereny wojsk sowieckich. „Wyznawca”, uznawany za jego następcę, zadenuncjował go w NKWD. Został oskarżony o uprawianie działalności antysowieckiej. Przedstawiono mu zarzut nieuczestniczenia w „referendum” nad przyłączeniem Zachodniej Białorusi do Związku Radzieckiego. W dokumentach z przesłuchań jawi się jako człowiek z godnością – nie uległ pokusie pomniejszania swojej roli, przedstawiał się jako człowiek, który wierzy w Boga i się Boga nie wyprze. Otrzymał wyrok pięciu lat łagru w Mariańsku, niedaleko Irkucka.
Miał wielu wyznawców, którzy powierzali mu majątki, wspólnie budowali cerkiew (ukończoną w 1930 r.). Wyznawcy zbierali datki po najdalszych terenach Podlasia, poszerzając przy okazji jego sławę w tamtym czasie.
W 2006r. Nadleśnictwo Krynki stworzyło szlak ekumeniczny. Jest to wyjątkowa trasa, ze względu na cel, któremu przyświeca. Szlak upamiętnia i odzwierciedla zróżnicowanie religijne i kulturowe regionu, a przy tym prowadzi wśród przepięknych krajobrazów.
Rozciąga się na powierzchni około 20 hektarów. Jest historycznym upamiętnieniem zamieszkujących tu niegdyś Tatarów, Żydów i wyznawców prawosławia. Szlak ekumeniczny to zespół pomników, kapliczek i krzyży charakterystycznych dla danej religii.
Najważniejszy punkt na szlaku to Góra Ekumeniczna. Jest to wzgórze, na którym widnieją trzy symbole religijne związane z ziemią podlaską: krzyż katolicki, krzyż prawosławny oraz półksiężyc muzułmański.
Na szlaku ekumenicznym znajdziemy niepowtarzalne rzeźby, np.:
Nie dodano jeszcze komentarzy. Bądź pierwszy!