Urugwajska Colonia

To jedno z tych miast, w którym po spędzeniu kilku godzin wszystko już wiadomo, wszystko się widziało i wszędzie dotarło, z drugiej jednak strony możesz tu spędzić tydzień i wciąż mieć jego niedosyt. Dlaczego tak się dzieje? – Bo w tym mieście nie ma praktycznie nic i to jest jego ogromna siła.

Jak to nie ma nic? – No, jest główna ulica, przy której znajduje się kilkanaście knajp i banków, jakieś sklepy, kantory itp. Ot, nic szczególnego. Nie ma zabytków, nie ma obiektów, które trzeba zobaczyć. Na wszystkich zdjęciach stamtąd pokazują zdjęcie bazyliki, więc myślimy, że to jakiś ważny zabytek, ale wchodzimy tam na 10 sekund, bo niczego w środku nie ma.

Jest za to coś innego. – Woda.

Miasto położone jest genialnie. Dopływamy do niego z Buenos w godzinę. Trafiamy akurat na kilka dni przed ich wyborami parlamentarnymi i prezydenckimi, więc kampania toczy się na całego. Tu mają takie zasady, że im głośniej, tym lepiej, dlatego co chwila przejeżdżają samochody z muzyką i megafonami trąbiącymi o programach wybranych kandydatów. Do tego miasto jest całe oplakatowane. Po kilku godzinach znamy już na pamięć piosenkę wyborczą jednej z partii, ale jeszcze nas ona bawi. Trzeciego dnia – zaczyna wprowadzać w furię :)

Do Colonii przyjechaliśmy przede wszystkim w jednym celu – aby wypłacić trochę dolarów. W Argentynie jest to niemożliwe, a w ten sposób oszczędzamy prawie dwukrotnie, wymieniając dolary potem w Buenos po kursie nieoficjalnym. Szybko jednak zaprzyjaźniamy się z tym miastem i jego spokojem. Mimo kampanii, mimo megafonów, jak się podejdzie bliżej wody nie słychać tego. Nie jest cicho, bo wszędzie siedzą ludzie w knajpach, ale jest spokój i wrażenie, że czas płynie tutaj wolno i nic nie trzeba. Położone bardzo malowniczo nad Rio del Plata jest urokliwym miasteczkiem portowym z latarnią morską. To bardzo miła odmiana dla nas po głośnym Buenos Aires. I ludzie jacyś tu bardziej wyluzowani, bo i nie spieszą się nigdzie.

Przed przyjazdem czytamy, że centrum historyczne Colonii zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, więc chcemy je zobaczyć. Jest świetne, bo utrzymane w stylu portugalskim, bo Colonia del Sacramento została założona w XVII wieku przez Portugalczyków. Walczyli o nią Hiszpanie.  Potem wpadła na trochę w ręce Brazylijczyków i w 1828 roku należy już do niepodległego Urugwaju. Spacer nie zajmuje nam dużo czasu, bo i nie ma czego oglądać, ale siadamy sobie dłużej na skałkach przy morzu. Moglibyśmy tak siedzieć i siedzieć…

Jest jeszcze druga Colonia – ta dzisiejsza, nie z listy UNESCO. Położona dalej, do której można dojść plażą, przy której jest sporo drogich hoteli. Docieramy tam w poszukiwaniu części i baterii do kamery. To już normalne miasto z galeriami shoppingowymi, sklepami, blokami – tylko znów czuć spory spokój w powietrzu. Choć może jest to też zasługa wysokiej temperatury. W większości miejsc jesteśmy albo jedyni, albo napatoczy się jakiś inny obcokrajowiec z kartą płatniczą w reku.

P.s.

Ta swojska atmosfera Urugwaju ma efekty uboczne – tak zwolniliśmy i wyluzowaliśmy się, że mamy kilka wpisów zaległych. Trzeba pisać. Pisać! :)

A Wy obejrzyjcie sobie zdjęcia :)