Opactwo Cystersów w Gościkowie-Paradyżu, czyli niesamowicie piękny zespół klasztorny wraz z kościołem pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Marcina. Obecnie znajduje się tu Wyższe Seminarium Duchowe oraz Wydział Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego.

Widok na klasztor maluje się dużo wcześniej, jadąc z Zielonej Góry do Gorzowa Wielkopolskiego widać na pierwszym planie dwie imponującej wielkości wieże. Kościół jest trójnawową bazyliką na planie prostokąta.

Historia opactwa sięga XIII w. (1230 rok), kiedy to Mikołaj Bronisz, wojewoda poznański, za zgodą księcia Władysława Odonica, sprowadził cystersów w te rejony i ufundował dla nich klasztor w Gościkowie. Pierwsi przybyli z Brandenburgii w 1236 roku i osiedlili się w drewnianym klasztorze na Paklicą, nie w samym Gościkowie. Zmienili nazwę miejscowości na Paradisus Sanctae Mariae (Raj Matki Bożej), czyli inaczej Paradyż.

Darowizny, przywileje, ale też działalność cystersów sprawiły, że majątek opactwa rósł. W XIII w. posiadali ponad 16 tys. hektarów ziemi. W drugiej połowie XIII w. rozpoczęto budowę świątyni, która stała ponad sto lat. Miała być w stylu gotyckim, na planie krzyża, jednak ostatecznie zamurowaną część świątyni.. Poświęcono ją w 1397 roku.

Opactwo wzbogacało się, ale także rozwijało się intelektualnie. Zgromadzono w nim jeden z najliczniejszych księgozbiorów w Polsce. Stąd wywodzi się Jakub z Paradyża, wybitny cysters, autor myśli i prac z mistyki i reformy kościoła.

W XVI w. klasztor znalazł się na granicy trzech państw. Król Zygmunt Stary zarządził, że opatem mógł być tylko Polak. W tym czasie opactwo zaczęło podupadać gospodarczo, mając coraz większe długi. XVII wiek poprawił jego kondycję, jednak dobra passa została przerwana przez wojnę trzydziestoletnią. Opactwo stało się celem ataków protestanckich wojsk szwedzkich i brandenburskich. W 1633 r. zniszczenia wojenne pogłębił pożar. W pomoc zaangażował się król Władysław IV, jednak odbudowa trwała bardzo długo. Tym gorzej, że w 1722 kolejny pożar zniszczył zabytek. Odbudowa klasztoru w stylu barokowym zakończyła się w XVIII w. Piękne opactwo po drugim rozbiorze Polski trafiło do zaboru pruskiego, a władze skonfiskowały większość jego dóbr. Ostatecznie zlikwidowano je w 1834 r. Zakonnicy nigdy w to miejsce nie wrócili.

Dwa lata później mury klasztoru zostały siedzibą Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego. Od 1922 r. stworzono tu Państwową Szkołę Średnią, która do 1945 r. kształciła także nauczycieli III Rzeszy. Po II wojnie światowej wewnątrz urządzono magazyny. Przywrócono także dawną nazwę miejscowości – Gościkowo. W latach 1947-56 Salezjanie prowadzili tu internat dla chłopców. Później założono tu seminarium (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej).

W skład opactwa wchodzą: